ارتباط درون فردی دربرانگیختگی کارکنان «خویشتنِ خویش را به سازمان ببریم»

نویسندگان

چکیده

ارتباط مؤثر از خویشتن آغاز می‌شود. ارتباط درون فردی شالوده ارتباطات دیگر می‌باشد. خود شکوفایی، به راستی رساندن هستی، ظهور و بروز خلاقیت، نوآوری، قابلیت‌ها، توانمندیها و در یک کلمه تحقق خود یک فرد در سازمان با ارتباط درون فردی میسر خواهد شد. نشان‌گرهای این نوع از ارتباط؛ خودبودن، خود را بودن، خود حرمتی، خود را دگرگون‌کردن، خود را شناختن، خودکاوی است که بیشتر کارکنان به خاطر غفلت از آن‌ها، خویشتنِ خویش را در بیرون از سازمان جا می‌گذارند.در همین راستا، پژوهش حاضر بر آن شد تا بر اساس نمونه‌گیری طبقه‌بندی تصادفی در دانشگاه تهران، ارتباط درون فردی را مورد مطالعه و بررسی قرار دهد. روش پژوهش بر اساس روش پژوهش توصیفی از نوع همایشی قرار گرفت و روش تجزیه وتحلیل داده‌های آماری پژوهش بر اساس ساختار فرضیه‌ها، ماهیت داده‌ها، و اهداف پژوهش به روش تحلیل مسیر مدل توسعه‌یافته‌، رگرسیون است بنا نهاده شد. همچنین به منظور پی بردن به متغیرهای زیربنایی پدیده‌ها و تلخیص مجموعه‌ای از داده‌ها با هدف تأیید نشانگرهای متغیر مستقل ارتباط درون فردی، روش تحلیل عاملی تأییدی به کار گرفته شد.از این طریق تعیین گردید که نشان گرهای خود بودن، خودرابودن، خودراکاویدن، عزت نفس، خود را دگرگون کردن و خود را شناختن، بیانگرها، و تبیین‌کننده‌های مناسبی برای ارتباط درون فردی‌اند. اما با توجه به آزمون فرضیه‌های پژوهش به روش تحلیل مسیر مشخص شد که،هر چند از نظر کارکنان دانشگاه تهران نشان‌گرها مذکور معّف‌های خوبی برای ارتباط درون فردی‌اند، امّا در برانگیختگی آنان در کارشان هیچ تأثیری نداشتند. به عبارت دیگر کارکنان دانشگاه تهران تنها بخشی از ابعاد وجودی خود را به دانشگاه می‌برند و بخش اعظم آن را در بیرون از دانشگاه جا می‌گذارند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Super-Personal Communication In Provoking Of Staff “Taking Oneself Of Ourselves To Organization”

نویسندگان [English]

  • A. Rastgar
  • Gh Ansari Rahi
  • L. Habibi
چکیده [English]

Effective communication begins from oneself. Super-personal communication is foundation of other relationships. Self actualization, completing the existence, making and showing the creatorship, presentation of new way and new method, capacity, and ability, in other word, to being complete of oneself in personality is possible just by super-personal communication. Indexes of these types of commu-nication are: being self, concerning oneself, self transforming, self knowledge, and self analyzing. Most of employees leave self of them-selves in out of organization. For this aims, this research is studying super- personal communication in Tehran University’s staff. The sample method is random and categories method. This research is based on description method. By concerning with the hypothesis, type of data and targets of study, we imply analysis data method. Regres-sion tools are appropriate for this study. Also for finding main variable and ranking them, we need factor analysis.  In spite of being suitable of above variable for super- personal communication, we can deter-mine that element such as: being oneself, concerning oneself, self analysis, self respect, self transforming, and self knowledge. The re-sults of hypothesis show that in spit of being suitable of above variable for super- personal communication, they don't have any effective impact on their job and work. In other word, Tehran University staff just take small part of one self of their self to the university. They al-ways leave most part of oneself of themselves in out of university.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Super- Personal Communication
  • Self
  • Being oneself
  • Concerning Oneself
  • Self Analysis
  • Self esteem
  • Self Transforming
  • Self Knowledge