هدف اصلی در مدیریت زنجیره تأمین، دستیابی به رضایت مشتریان(افزایش رقابت پذیری) می باشد. بر این اساس، هر شرکت راهبر زنجیره تأمین می بایست بتواند با استفاده از تکنیک ها یا مدل هایی وضعیت رقابت پذیری(خدمت رسانی) خود را شناسایی نموده و در جهت دستیابی به حداکثر رضایت مشتری(حداکثر نمودن رقابت پذیری) گام بردارد. در حال حاضر پاسخ گویی به این سوال که چگونه می توان رقابت پذیری(خدمت رسانی) زنجیره های تأمین را اندازه گیری نمود از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اهمیت آن بدان سبب است که با اندازه گیری رقابت پذیری زنجیره های تأمین می توان ضمن تعیین عملکرد فعلی(نقاط قوت و ضعف)، موقعیت رقابتی(فرصت ها و تهدیدات) زنجیره های تأمین را نسبت به یکدیگر مشخص نمود؛ و آن مقدمه ای برای تعیین آرمان های عملکرد و آغاز فرایند بهبود می باشد. در این مقاله تکنیکی جدید با عنوان تکنیک اندازه گیری رقابت پذیری(خدمت رسانی) زنجیره های تأمین معرفی می گردد. این تکنیک بر اساس آموزه ها و شاخص های مدل مرجع عملیات های زنجیره تأمین طراحی شده است. مراحل شش گانه این تکنیک عبارتند از: شناسایی شاخص های موثر بر رقابت پذیری زنجیره های تأمین با استفاده از تکنیک غربال‌سازی فازی، تعیین اهمیت(وزن) نسبی شاخص های منتخب گام اول با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی فازی، تعیین مقادیر فازی هر یک از شاخص های منتخب گام اول در زنجیره های تأمین مورد بررسی یک صنعت، رتبه بندی زنجیره های تأمین مورد بررسی با استفاده از تکنیک TOPSIS فازی، قطعی سازی مقادیر فازی در قالب چهار مولفه اصلی رقابت پذیری و ترسیم اندازه رقابت پذیری هر زنجیره تأمین بر روی نمودار چهار وجهی.
)