بررسی رابطه بین میزان گرایش به تیم‌سازی و شخصیت مدیران بر اساس مدل پنج عاملی (Big-5) در سازمان‌های منتخب

نویسندگان

چکیده

تفاوت‌های افراد بر پایه شخصیت می‌تواند منبع توسعه خلاقیت و یا بالعکس ریشه مشکلات اجتناب‌نا‌پذیر سازمانی باشد. یکی از این مشکلات توازن بین نیازها و اهداف فردی با همکاری گروهی و تیم است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین شخصیت بر اساس مدل پنج عاملی) (BIG-5 شامل پنج بعد روان‌رنجوری، برون‌گرایی، وظیفه‌شناسی، خوشایندی و گشودگی به عنوان متغیرهای مستقل و گرایش به تیم‌سازی به‌عنوان متغیر وابسته  می‌باشد. بدین منظور45 مدیر ستادی سازمان آموزش و پرورش استان قم و 31 مدیر ستادی دانشگاه علوم پزشکی این استان به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی شده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه شخصیت مدل پنج عاملی و میزان گرایش به تیم سازی است که توسط محقق با کمک اساتید صاحبنظر تهیه شده، روایی آنها از طریق نظرسنجی‌ خبرگان و پایایی آنها توسط روش آلفای کرونباخ برای پرسشنامه شخصیت مدل پنج عاملی78/0 و پرسشنامه میزان گرایش به تیم سازی 91/0 بدست آمد. داده‌های بدست آمده با روش‌های آماری همبستگی و آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین میزان گرایش به تیم‌سازی و شخصیت مدیران ارتباط معنادار وجود دارد. از میان پنج بعد متغیر شخصیت، بین روان‌رنجوری و گرایش به تیم‌سازی رابطه معناداری وجود ندارد. ارتباط معناداری بین ابعاد برون‌گرایی، وظیفه‌شناسی و گشودگی نسبت به پذیرش تجربه و میزان گرایش به تیم-سازی وجود دارد. معناداری ارتباط تطابق‌پذیری و میزان گرایش به تیم‌سازی در سازمان آموزش و پرورش تایید و در دانشگاه علوم پزشکی رد شد.

کلیدواژه‌ها